Interview met Chris Tates | Je Anne
Het verhaal uit de dagboeken van Anne Frank komt met een bijzondere versie naar De Harmonie. 50 dagboekfragmenten over het persoonlijke verhaal van Anne vormen de rode draad voor deze voorstelling over de onderduikperiode in het Achterhuis. Dit kijkje in de gevoelens, ontwikkelingen en onzekerheden van Anne, die ondanks alles optimistisch bleef, is extra indrukwekkend.
Op 6 juli 1942 doken Otto en Edith Frank samen met hun dochters Margot (16) en Anne (13) onder in de opslagruimtes achter het kantoorpand van Otto's bedrijf aan de Amsterdamse Prinsengracht. Het echtpaar Van Pels en hun zoon Peter voegden zich al snel bij hen, later gevolgd door tandarts Fritz Pfeffer. De acht onderduikers verbleven op hun schuilplek – door Anne omgedoopt tot 'Het Achterhuis' – tot hun ontdekking op 4 augustus 1944. De persoonlijke ervaringen van die zwarte periode worden door Anne in haar dagboeken verteld. Ervaringen die ze standaard met Je Anne ondertekende.
De tekst van de voorstelling (van de hand van Enid Futterman) wordt aangevuld met integere en aangrijpende liedjes van Michael Cohen. De regie is in handen van regisseur Frank Van Laecke.
Chris Tates speelt vader Otto Frank. "Anne's verhaal blijft een verhaal dat verteld moet worden," vindt Tates. "Wat kan er gebeuren als er een totalitair regime aan de macht komt waar mensen achteraan gaan lopen? Dat wordt in dit stuk inzichtelijk en persoonlijk gemaakt. Het wordt een muziektheater voorstelling met kleine, mooie liedjes maar zonder spektakel. Ik vind het fijn te mogen zingen. De muziek maakt dat het verhaal extra bij je binnenkomt. Het is de eerste keer dat ik een historische figuur speel. Iemand die iedereen kent. Veel mensen hebben het boek gelezen of interviews met Otto Frank gezien en hebben dus wel een beeld van wat voor iemand het is. Ik ben me volop in hem en de oorlog aan het verdiepen. Als vader kan ik me voorstellen hoe moeilijk het moet zijn om in zo'n situatie je gezin bij elkaar te houden. En Anne en haar zus Margot waren natuurlijk toch ook gewoon twee pubers met al hun nukken en praktisch geen privacy. Ik voel een grote verantwoordelijkheid dit verhaal goed en integer te vertellen."
