Hanna: “Postcards from a better place ging over de dingen die mensen liever niet laten zien, over schaamte, eigenlijk. Dit keer zijn we vertrokken vanuit een thema waar misschien ook wel schaamte rondom kan hangen: verlangen. Desire. We doen er al een hele tijd onderzoek naar en zijn erop uitgekomen dat het zo’n brede en veelomvattende term is, dat we er een drieluik over gaan maken. Deze voorstelling wordt een van die drie delen.”

 

Anna: “We zijn momenteel ook een stuk aan het maken voor de derdejaars studenten van de Rambert School in Londen, waar wij elkaar hebben ontmoet. Voor dat stuk hebben we ook het thema verlangen gekozen, het wordt een soort wervelwind van verlangens in een wereld vol verlokkingen en verleidingen. Met ViIllage Storm gaan we totaal de andere kant op. Het speelt zich af in een kleine hechte gemeenschap, waar het leven simpeler is, zonder de constante ruis van de maatschappij die jou vertelt dat je van alles moet willen. Wat doet dat met je verlangen? Misschien zijn de verlangens in een dorp diepgaander? Omdat je langere gesprekken hebt, of je buren beter kent?

Je hoort best vaak over mensen die op zoek gaan naar zichzelf en zich terugtrekken uit het hectische leven. Ze gaan reizen, of verhuizen naar het platteland. Die pogingen zijn niet altijd succesvol, het valt soms toch tegen, maar ik denk wel dat het je dichter bij jezelf kan brengen, dat je bepaalde inzichten krijgt als je ontsnapt aan de snelle maatschappij en de continue stroom van informatie, social media en reclames. Je merkt het vaak al als je op vakantie bent, je kijkt anders tegen de dingen aan, je voert andere gesprekken met je partner.”

 

 Hanna: “We hebben een globaal idee, maar de voorstelling krijgt pas echt vorm op de vloer. Het maakproces is een onderzoek, dat gaandeweg tot meer inzichten leidt. Dat is ook heel erg onze taal. Als we het stuk nu al precies zouden kunnen uitleggen, of al een soort van conclusie zouden kunnen trekken, dan zouden we het misschien niet meer hoeven maken.” 

 

Anna: “Meestal creëren we onze eigen verhalen, maar dit keer laten we ons enigszins leiden door het werk van de Amerikaanse dichteres Louise Glück. Haar bundel A Village Life bestaat uit hele mooie, korte hoofdstukken over het leven in een dorp. Soms schrijft ze heel poëtisch, soms heel direct, soms abstract. Maar het is allemaal zo raak, ook als je niet zelf in een dorp bent opgegroeid kun je je voorstellen hoe het is. Het gaat over de mensen en de natuur en het thema verlangen komt eigenlijk in elk hoofdstuk terug. Een aantal van die hoofdstukken vertalen we naar het toneel. Haar teksten komen soms letterlijk terug in de voorstelling en worden, door componist Brendan Faegre, op een bepaalde manier ook verwerkt in de muziek.” 

 Hanna: “We hebben veel geleerd en het was geweldig om zo gefaciliteerd te worden door de hele organisatie, zodat wij ons volledig konden richten op het inhoudelijke artistieke proces. We hebben een tour door Nederland gemaakt en Postcards heeft zelfs op het Prisma festival in Panama gestaan. Dat was z’n toffe ervaring! We moesten het decor een beetje aanpassen, zodat alles in een paar koffers paste, maar dat is gelukt, het was de beste voorstelling die we gedaan hebben. We kwamen aan met een groot tijdsverschil en moesten meteen de volgende dag spelen. We hadden geen idee meer van dag of tijd, we wisten niet of we moe waren of honger hadden, we zaten gewoon met z’n allen in een bubbel, dat was op de een of andere manier heel goed voor het werk.”