Residentie Orkest met Maria Warenberg
Maria Warenberg
In 2023 staat er ineens een jonge Nederlandse operazangeres tijdens de finale van een belangrijke zangwedstrijd, de Koningin Elisabethwedstrijd, op het podium van het Flageygebouw in Brussel. Grote ogen, een zwarte avondjurk met glimmende pailletten. Ze draait zich even om naar het orkest, draait terug en begint dan te zingen. Een krachtig, lyrisch, gouden geluid. Het is Maria Warenberg (1995), operaster in wording.
Generaties musici
In elke generatie van de familie Warenberg zitten topmusici. Overgrootmoeder was operazangeres in Charkiv, Oekraïne. Haar beide grootouders speelden viool in Sint-Petersburg, waar ook de kinderen, onder wie haar vader, voor de muziek kozen. Haar opa speelde lange tijd in het Leningrad Philharmonisch Orkest. Maar zodra de kans zich voordeed, verhuisde het gezin naar Nederland. Maria Warenberg behoort met haar broertje – cellist Alexander Warenberg – tot de jongste generatie. En ze zijn niet zomaar getalenteerd: zij en haar broer gingen al jong naar het conservatorium, wonnen prijzen, hebben al voor hun afstuderen een internationale carrière. Ze traden vorig jaar nog samen op tijdens het Grachtenfestival.
Als kind al waren ze allebei gefascineerd door muziek. “Mijn vader speelt viool bij het Residentie Orkest in Den Haag en wij gingen op woensdagmiddag na school altijd mee. Een beetje kijken naar de dirigent, luisteren naar de muziek.” Op haar zevende ging ze op pianoles, en daarin bleek ze niet ongetalenteerd. Maar ze had ook danseres kunnen worden. Of actrice. Want Maria Warenberg was van jongs af aan vooral een kind dat hield van optreden. “Ik was op mijn tweede al een performertje.”
Muziek was absoluut haar eigen keuze, benadrukt ze. “Ik heb een heel vrije jeugd gehad, mijn ouders hebben me nooit gepusht. Tegelijkertijd is mijn vader Russisch, dus daar zit wel iets van Russische discipline. Hij zei altijd: als je voor muziek kiest, maar niet studeert, lukt het niet. En ik had er echt veel plezier in. Als ik niet zing, voel ik me niet goed.” Het is een sober leven, het leven van een operazangeres. Ze drinkt en rookt niet. Gaat vroeg naar bed, sport veel. “Alleen champagne mag af en toe, als de gelegenheid zich voordoet,” zegt ze en lacht.
Van zingen in een bandje naar operazangeres
Dat ze nu operazangeres is, stond ook niet in steen gebeiteld. Als tiener zong ze in een bandje in haar woonplaats Zoetermeer. Proud Mary van Tina Turner was een lekker nummer. Verder soul, jazz en popmuziek. Het was pas dankzij haar zangdocent, Marjan Kuiper, dat ze werd gewezen op opera. “Ze zei: ‘Je mag natuurlijk pop zingen, maar ik ben daar niet in getraind. Ik kan je wel klassiek leren zingen.’” En dat bleek liefde op het eerste gezicht.
Voorbeeld
Maria Callas is haar grote voorbeeld. “Ik vind haar ‘de opera-artiest’. Haar leven was vrij dramatisch, maar artistiek was ze geweldig. Ik houd erg van drama op het podium, niet in mijn leven. Je hebt een bepaalde persoonlijkheid nodig om de hele tijd in de schijnwerpers te staan. Mensen kunnen dat egoïstisch of divaachtig vinden, maar de mensen die mij kennen, weten wie ik ben.”
