Golem

Maria en Martha hebben niets met elkaar gemeen. De een is weduwe, de ander ex-vrouw van dezelfde man: een soldaat die is omgekomen in de oorlog in Oekraïne. Toch brengt het verlies van hun geliefde hen samen, in een benauwd appartement in Kyiv. Daar proberen ze op hun eigen manier grip te krijgen op wat er is gebeurd - en op wat er nog komt.

‘Golem’ vertelt het verhaal van deze twee vrouwen. Hun situatie is schrijnend, maar ook absurd. Tussen herinneringen, verdriet en eenzaamheid ontstaat een onverwachte band. Wat begint als een moeizame ontmoeting groeit uit tot een zoektocht naar houvast, begrip en misschien zelfs troost.

De voorstelling laat zien hoe mensen omgaan met rouw. Dat gebeurt met rauwe emotie, maar ook met zwarte humor en momenten van tederheid. Want zelfs in tijden van oorlog zijn er kleine gebaren van menselijkheid die verschil maken.

‘Golem’ geeft een stem aan de stille slachtoffers van oorlog – de mensen die niet vechten, maar wel verliezen. Achterblijvers, geliefden, familieleden. Hun verhalen krijgen zelden aandacht, maar zijn niet minder belangrijk.

Met scherpe dialogen, ontroerende scènes en een vleugje absurdisme laat ‘Golem’ je zien hoe veerkrachtig mensen kunnen zijn, zelfs als alles om hen heen lijkt in te storten. Een indringende en meeslepende voorstelling over liefde, verlies en verbondenheid.