Twee musicalacteurs, één gedeelde liefde voor het vak.

Esmée: "Wat een mooie rol ga jij spelen in Dear Evan Hansen, Ward! Jij bent toch net afgestudeerd?"

Ward: "Ja, vorig jaar. Tegelijk met mijn tweelingbroer Mats. Dear Evan Hansen is niet mijn eerste musical. Tijdens mijn studie speelde ik al in De Mol en de Paradijsvogel, eerst DeLaMar-versie in de zomer, daarna ook de tourversie. Maar ik sta nog maar net aan het begin. Wat heb jij allemaal al gedaan?"

Esmée: "Mijn eerste shows waren De Jantjes en Heerlijk duurt het Langst, nog tijdens mijn stagejaar. Daarna heb ik in verschillende producties mogen spelen: A Chorus Line, My Fair Lady, Evita, Lazarus, The Rocky Horror Show, Grease, Zondag in het Zuiden. We zijn net klaar met Saturday Night Fever en nu staat West Side Story op de planning. Maar vertel, hoe heb jij de rol van Evan Hansen gekregen?"

Ward: "Dat had ik zelf ook nooit verwacht! Het is echt een zware rol, qua zang én spel. Ik dacht: daar ben ik nog te onervaren voor. Toch auditie gedaan, maar toen was ik ziek op
de dag zelf. Gelukkig kreeg ik een tweede kans en toen kreeg ik de hoofdrol. Ik kon het eerst niet eens geloven."

Esmée: "Oh wauw! Heb je de voorstelling al eens gezien?" 
Ward: "Stiekem via een bootleg gekeken, haha. En vorig jaar ben ik samen met Marlijn Weerdenburg – zij speelt Heidi Hansen – naar de tourversie in Engeland geweest. Echt mega indrukwekkend. Dear Evan Hansen gaat over Evan, een jongen die sociaal niet echt handig is, en door een misverstand raakt hij ineens betrokken bij het verhaal rond het overlijden van een klasgenoot. Vanuit een web van leugens krijgt hij plots alles waar hij altijd van droomde: vrienden, liefde, een soort familie. Het raakt aan thema's als gezien worden, social media en prestatiedruk. Super herkenbaar – voor jongeren, maar zeker ook voor ouders."

Esmée: "En West Side Story, dat blijft gewoon een klassieker. Het speelt zich af in New York, tussen twee rivaliserende groepen: de Poolse Amerikanen en de Puerto Ricaanse gemeenschap. En dan worden Maria en Tony verliefd – maar ja, zij komen allebei van een andere kant. Een soort moderne Romeo & Julia, dus. Het zit vol drama, maar ook hoop. En
onderwerpen als racisme, ongelijkheid en migratie maken het nog steeds super actueel. Ik speel Anita – echt een droomrol. Als kind wilde ik dat al zó graag!"

Ward: "Wat tof!"

Esmée: "Heb jij ook zo'n droomrol?"

Ward: "Niet per se, maar Evan is er inmiddels een geworden."

 

Esmée: "En het is wel tof dat zulke relatief nieuwe verhalen, zoals Dear Evan Hansen ook een plek krijgen hier."

Ward: "Ja, precies. Ik vind die balans in Nederland wel goed op het moment. Je ziet nu weer veel klassiekers terugkomen, zoals West Side Story, maar er zijn ook steeds meer nieuwe producties."

 

Esmée: "En dat is echt belangrijk, denk ik. Want eerlijk, het Nederlandse publiek gaat toch vaak het liefst naar iets dat ze al kennen. Een bekende titel, dat trekt."

Ward: "Terwijl er internationaal zóveel moois is dat we hier nauwelijks zien."

Esmée: "Precies. Maar het is natuurlijk ook spannend voor producenten om dat risico te nemen."

Ward: "Gelukkig zie je dat sommige gezelschappen het wel durven. En ook nieuwe eigen stukken ontwikkelen."

Esmée: "Ja, ik hoop echt dat dat blijft groeien, want er komen elk jaar zoveel nieuwe mensen van de theateropleidingen. Dan moeten er ook genoeg producties zijn."

Ward: "Ik vond dat ook best eng, net na mijn afstuderen. Dat gevoel van: wat als er weinig nieuwe producties komen?"

Esmée: "En het moet ook maar net klikken. Er moet een show zijn waar je in past; type, stem, alles. Ik zou nooit meer audities doen voor iets wat ik niet leuk vind."

Ward: "Ik denk wel dat ik nu wel meer audities zou doen. Om ook gewoon mezelf te laten zien, want in principe kennen ze me allemaal nog niet. Dus ik moet ook gewoon laten zien: dit is wie ik ben en wat ik kan. Ook als het niet meteen dé rol is."

Esmée: "Maar dan wél alleen als je het écht wilt. Anders hou je het niet vol. Het is keihard werken."

Ward: "Absoluut, zolang je geniet van wat je aan het doen bent, is het goed."

Esmée: "Precies, nooit vergeten dat je ooit in het theatervak begonnen bent, omdat je het zo leuk vond, ondanks dat het hard werken is!"