“Het thema van de voorstelling wordt al snel als ‘zwaar’ geïnterpreteerd, maar de voorstelling vertelt juist het verhaal van de weerbaarheid van kinderen en hoe zij met hun verbeelding en fantasie hoop genereren. De voorstelling wordt verteld vanuit het perspectief van Nour, een jong meisje dat fantasievol naar het leven kijkt. Ze wacht in een AZC op hereniging met haar vader, maar dat gebeurt maar niet. Op het moment dat ze het wachten echt beu is, verschijnt er een sprookjesachtig figuur die haar wellicht kan helpen. Nour neemt het heft in eigen handen en gaat met behulp van haar nieuwe vriend op zoek naar haar vader. Het gaat dus juist veel meer over vrijheid en fantasie, en dat je daar vanuit altijd hoop kunt halen. Ook al zijn omstandigheden soms moeilijk, Nour blijft altijd hoop houden. En besef je je als toeschouwer hoe veerkrachtig de mens eigenlijk is. Jong en oud.”
Dus het is een voorstelling voor zowel kinderen als volwassenen?
“Jazeker! We spreken met deze voorstelling iedereen aan op diens eigen voorstellingsvermogen. Kinderen zien een meisje van hun eigen leeftijd dat speels is, emoties heeft, magische figuren ontmoet en kan vliegen om zo haar doel te bereiken. Volwassenen zien ook dat het meisje leeft in een AZC en dat de personages die ze tegenkomt staan voor instanties en organisaties waar jonge kinderen zich tot toe moeten verhouden. Dat dat alles haaks staat op de speelsheid en de vrijheid van Nour.
Er zit zoveel fantasie in de voorstelling, dat iedereen snel meegevoerd wordt in dit magische sprookje. Ik kan nog niet te veel verklappen, maar denk aan mooie grote vogels en andere prachtige figuren. Waardoor het luchtig wordt en vooral fantasievol is.”