Small People, zo heet de nieuwe voorstelling van het Leeuwarder dansgezelschap Ivgi & Greben. Acht dansers verbeelden de grimmigheid en chaos van het leven. Maar er is ook ruimte voor schoonheid, mededogen, verlangen en hoop.

 

 ,,What happened?” Een van de dansers van dansgezelschap Ivgi & Greben maakt een vragend gebaar. De doorloop van Small People, de nieuwe voorstelling van het gezelschap, is net afgelopen en blijkbaar ging nog niet alles naar wens of volgens plan.

 

Small People is de zesde voorstelling van de choreografen Uri Ivgi en Johan Greben sinds zij in september 2021 hun eigen dansgezelschap in Leeuwarden begonnen. Ze vestigden zich in Leeuwarden na een lange carrière in de internationale danswereld, als individu en (vanaf 2003) als duo. Ivgi & Greben is het eerste en enige professionele dansgezelschap van Friesland. Uitvalsbasis van het gezelschap is een ruime sportzaal in de Blokhuispoort, de voormalige Leeuwarder gevangenis.

 

In de afgelopen jaren maakten Ivgi en Greben met hun internationale, achtkoppige dansgroep onder meer de goed ontvangen voorstellingen Nice To Meet You!, Wasted Skin en Landscape with Figure. De samenwerking tussen beide choreografen heeft geleid tot een herkenbare stijl, met klassiek moderne dans als basis. Kenmerkend zijn (in hun eigen woorden) de ‘vloeiende composities van abstracte gebaren, intense gevoelsbeelden en samenspel’, waarmee ‘sculpturale tableaus worden opgebouwd en weer verstoord’.

De voorstelling Small People begon een jaar of anderhalf geleden met een ,,paar losse gedachten”, vertelt Johan Greben. Het waren gedachten over hoe verschillend mensen omgaan met de problemen en uitdagingen van deze tijd. ,,Je hebt een groep die schreeuwt en klaagt, maar uiteindelijk niks doet. Daar tegenover staan de mensen die zich ergens voor inzetten, gewoon aan de slag gaan, samen met anderen. Die groep wordt nog wel eens over het hoofd gezien, alsof ze onzichtbaar is.”

 

De voorstelling ontwikkelde zich vanuit het basisidee organisch, vervolgt Greben. ,,De tijd gaat door. Er gebeurt van alles, zowel in ons persoonlijk leven als in de wereld. Die gebeurtenissen sijpelen op de een of andere manier door in het scenario en de choreografie.”

 

De verwijzingen naar persoonlijke ervaringen en het wereldleed zijn in de voorstelling subtiel,  benadrukken de choreografen. Soms zal het voor de kijker niet direct duidelijk zijn wat er op de dansvloer gebeurt. Ivgi: ,,Niet alles is meteen te plaatsen. Dat hoeft ook niet. Wij zeggen: kijk met een open houding, ervaar en voel de emoties die de dansers verbeelden.”

 

Die emoties worden in Small People onder andere opgeroepen door het spanningsveld tussen de groep en het individu. Af en toe maakt een van de dansers zich los van het collectief. Alsof deze danser wil zeggen: ik ben geen nummer, ik heb een eigen verhaal, een eigen persoonlijkheid. Dan slokt de groep de solist weer op: de strijd om eigenheid is hard en soms ook grimmig. Maar het collectief – de ander - biedt ook troost en bescherming. ,,Uiteindelijk kijk je naar een menselijk verhaal over samenwerking en individuele vrijheid, verlangen en hoop”, aldus de choreografen.

De muziek voor Small People is gecomponeerd door Tom Parkinson, de Engelsman waarmee Ivgi en Greben al langer samenwerken. Hij koos dit keer voor een zware, dreunende percussie, met hier en daar ijle klanken.

 

De dansers zijn gestoken in gehavende kleren en gebruiken een zilverkleurig stuk isolatiemateriaal als speelvlak. ,,In het theater ziet dat er prachtig uit”, zegt Johan Greben. Dankzij de reflectie van het licht verschiet het materiaal van kleur. Het verandert, aldus een recensent, ‘van een zonbeschenen meer in een verzwelgende zee en tenslotte in een dreigende donderwolk’.

Die donderwolk belooft niet veel goeds. Eindigt alles in mineur? Niet volgens diezelfde recensent. Hij ervaart het eind van de voorstelling als bemoedigend, ontwaart hierin een ‘glimpje hoop’. Hoe dat kan? Dankzij de slotapotheose van Small People, een catwalk-achtig loopje.